Hukuki olarak okuyucumun abisinin durumunda olan biri bu evi satabilir, satışına bir engel yoktur. Ancak içinde birilerinin oturmakta olduğu evin müşterisi pek kolay çıkmaz.
Zira bu yeri satın alan kimse özellikle de kendi ihtiyacı için satın almış ise bu defa içindekileri çıkarmak için bir süre uğraşacaktır.
Ya dava açıp dava süresi boyunca bu yerden istifade edemeyecektir veya içinde oturanlarla anlaşıp; belli bir miktar para ödeyip erken tahliyeyi sağlayacaktır. İşte bu hususu düşünen alıcı, alım fiyatını bayağı düşürerek almak isteyecektir.
Bu fiyatlarla da malik satmayı düşünür mü düşünmez mi? İşte mesele burada düğümlenir. Doğrusu okuyucumun abisi bana göre biraz da iyimser davranmış zira kendilerine “Buradan çıkın, ben gelip oturacağım” da diyebilirdi ve buna da hakkı vardı.
Ama kendisi “Çıkın” dememiş de “Hep beraber oturalım” demiş. Yani sonuç olarak çıkın derse de hakkı var, satacağım derse de buna hakkı var. Demek ki en iyisi abi ile anlaşmak, bir orta yol bulmak. Zira iş ihtilafa düşerse okuyucumun tarafının pek kârlı çıkmayacağı anlaşılıyor.
