Türkiye’nin etrafındaki ülkelerle karşılaştırmasında konut sahipliğinin düşük, kiracı oranının yüksek olduğu söylenebilir.
Bunun bir nedeni konuta finansal erişimin zorluğunda yatıyor. Hem konut fiyatlarındaki hızlı artış hem de konut kredisi sisteminin yüksek enflasyondan dolayı doğru düzgün çalışamaması konut sahibi olmayı güçleştiriyor.
Bir değer neden konut fiyatlarına göre uygun kira gelirinin olmayışıdır. Ya da kiracıların ödeme gücünün düşüklüğünden kaynaklanan bir durum söz konusu.
Normalde 20 yıllık kirasıyla konutun satın alınması idealdir. Türkiye’de bu oran uzun yıllar 15-20 yıl olarak devam etti. Ama sön dönemde bazı illerde konut fiyatları şişince 30, 35 hatta 40 yıllık kirayla konut satın alınabilir duruma geldi.
Fiyat kira oranı ya konut fiyatlarının çok yükseldiğini ya da fiyata göre kiranın düşük kaldığını gösteriyor. Bu durumda konutu satın almaktansa kiralamak daha avantajlı oluyor.
Türkiye’de konut sahiplerinin çoğunun yıllarca düşük kiralara razı olmalarını konutun değerinde artış beklentisine de yorabiliriz.
Sonuçta konuta yatırılan paranın toplam getirisine bakılacağından bu yaklaşım yanlış da sayılmaz. Fiyatların Türkiye ortalamasını aştığı illerde konutu satın almaktansa kiralamak daha ekonomik olabilir.
